No Worries!

Hier weer een verhaaltje van ons uit Down Under. Onze Australië avontuur zit er bijna op. Nog een paar daagjes en dan vliegen we door naar Thailand. Ook niet verkeerd natuurlijk. Het leek ons daarom wel weer eens tijd voor een update.

Hier in Australië is alles groot en de afstanden zijn lang! Om van de ene plek naar de andere te rijden ben je 8 tot 10 uur onderweg! En dan klagen wij in Nederland als we langer dan een uur moeten rijden. Haha. Alles is dus groot, het landschap is groots, de insecten zijn groot, de bomen zijn groot, de vogels, de Australiërs zelf zijn groot, de borden met eten zijn groot (maar dat is niet erg volgens Sander) en de vleermuizen zijn GROOT! Ik heb heel mijn leven nog nooit zo'n grote vleermuizen gezien. Ze kunnen het beter vleerhonden noemen. Ze zijn zo groot als een hond en hebben ook een kop als een hond! De vleugels hebben een spanwijdte van meer dan een meter! Maar No Worries, ze doen je gelukkig niks.

Nadat we Darwin hadden verlaten reden we dwars door de Outback naar Ayers Rock. Oftewel Uluru in Alice Springs. Onderweg nog wel een paar stops om te overnachten, waaronder Kakadu National Park en The Daily Waters pub. De laatste is super bekend hier in Aussie. Een echte feesttent met bijna ieder dag live muziek. Daarnaast had deze tent een bijzondere inrichting, ze verzamelden van alles waaronder BH's en slipjes.

Daarna zijn we door gereden naar Devils Marbles. Dit zijn hele grote rode rots ballen. Ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. We hebben er wel veel lol gehad.

We hebben de nacht doorgebracht in Aileron. Op het eerste gezicht niets bijzonders maar we hoorden van de eigenaar dat hij een grote kangoeroe en een varken achter op het erf had staan die een bijzondere relatie hadden met elkaar. Wat precies weten we niet, maar het heeft wel de krant in Australië gehaald. Het varken heette Apples en de kangoeroe, Fuckit! Haha. Fuckit was echt super grappig. Hij zat achter een hek maar hij volgde ons overal. En wij maar roepen de hele tijd, FUCKIT, FUCKIT!

En toen kwam daar een grote rots opduiken. Ayers Rock zoals de Engelstaligen in Australië hem noemen en Uluru is de Aboriginal naam. Vooraf verwachten we er niet zoveel van. No Worries! Gewoon een grote rots in the middle of nowhere, waar is al die ophef goed voor. Maar als je er naartoe rijdt is het toch wel heel erg indrukwekkend. Hij is immens groot en rood als de zon erop schijnt. Het gekke is er groeit helemaal niets op! Dat hadden we nog niet eerder gezien.

Je mag erop klimmen maar de Aboriginals hebben het liever niet. De weersomstandigheden waren ook slecht toen wij er waren, dus hebben we het maar niet gedaan. No worries! Er stond teveel wind. We hebben een week doorgebracht in de Uluru omgeving. Er zat daar een heel gaaf resort, met camping maar ook hotels en barretjes. Een beetje bij het zwembad gehangen en pub food gegeten. Fish & Chips is echt het meest gegeten gerecht hier in Aussie en vind je dan ook bijna overal op de kaart. Heerlijk!!

Na een week chillen weer de weg op door de rode woestijn richting Coober Pedy. Een bijzonder stadje wat zich voornamelijk onder de grond bevind. Ja, je leest het goed. Hier wordt opaal gewonnen. Een hele kostbare edelsteen. Je vind er daarom veel mijnen en mensen leven onder de grond. Ook hotels en zelfs een camping bevindt zich onder de grond.

Er was een plek waar je zelf opaal mocht gaan zoeken. Ja, dat moesten we natuurlijk ff doen. Je weet maar nooit! We hoorde dat een paar dagen geleden een Zwitser op diezelfde plek een groot stuk had gevonden ter waarde van duizenden dollars. Wij zoeken en zoeken in de brandende zon. Komt Sander naar me toe. "Is dit opaal? "Ik zei, " ik weet het niet. Zou kunnen, maar het is wel heel klein." Dus maar weggegooid. Later lopen we door een grot met allerlei informatie over opaal. Wat blijkt, wat we gevonden hadden was wel degelijk opaal en ook al was het stukje klein, opaal is zo kostbaar dat dat kleine stukje wel tussen de 50 en 100 dollar had kunnen opbrengen. Gemiste kans dus, maar goed. No worries!

Coober Pedy staat ook bekend om zijn bizarre landschap. Aan de ene kant zie je alleen maar bergen zand met mijnen waar je absoluut niet moet gaan wandelen omdat je er ter plekke door de grond kan zakken. Aan de andere kant heb je super mooie gekleurde bergen (de Breakaways) op een stuk land waar niets groeit. Het lijkt wel maanlandschap. Hier is dus ook een gedeelte van de film Mad Max opgenomen.

We hebben ook een huis bezocht wat onder de grond zit. Het huis van Crocodile Harry. Hij is inmiddels overleden, maar zijn huis staat open voor iedereen om te bezoeken. Hij was behoorlijk creatief en zijn hele huis en daarbuiten hangt dan ook vol met kunst, tekeningen en…ja, blote vrouwen!

Ook hebben we een kangoeroe weeshuis bezocht. Het blijven bijzondere beesten. Hier zie je een kleine Joey, een baby kangoeroe waarvan de moeder is overreden. Zo lief!! Hij heeft al hele sterke achterpootjes maar die had hij nog niet helemaal onder controle. Als hij dan afzet schiet hij de lucht in. Heel grappig om te zien.

Na Coober Pedy reden we door naar het zuiden, richting Adelaide. Clare valley om precies te zijn. Het was tijd voor wijn! Australië staat natuurlijk ook bekend om zijn heerlijk wijntjes. En als wijnliefhebbers konden we het natuurlijk niet laten om even hier en daar wat te gaan proeven. Je had hier veel verschillende wijnmakers, die vanuit huis hun wijn verkochten. Je kon overal de verschillende wijntjes proeven en als je er dan eentje lekker vond mocht je hem natuurlijk kopen. Ze vertelden er dan ook de mooiste verhalen bij.

We zijn ook naar Barossa valley geweest, dit ligt onder Clare valley. Deze vallei was eigenlijk nog mooier dan Clare Valley. Je kon er ook heerlijk eten. Ik weet of je wel eens gehoord hebt van Maggie Beer? Zij is in Australië een hele bekende chef en schrijfster van kookboeken. Ze verschijnt ook regelmatig als gast chef bij het kookprogramma Masterchef. Zij heeft in Australië een eettentje waar ze ook cooking classes geeft. Wij daarheen natuurlijk. We hebben er heerlijk gegeten aan een super mooie vijver en de kookles was ook leuk om te zien. Ze verkocht daar ook haar producten en je mocht alles gratis proeven. No worries!

Daarna weer langs de kust de richting op van Perth, op de langste rechte weg van Australië. Onderweg troffen we een oud collega van Sander in Esperance. Ozzie Hans! Natuurlijk waanzinnig om hem in Australië te ontmoeten!

Het was heel gezellig met Hans en hebben samen heerlijk gegeten en genoten van Lucky Beach. Dit strand staat bekend als het witste strand van Australië en ligt in een super mooie omgeving. Daarbij lopen wilde kangeroo's hier gewoon langs je campertje en komen ze zelfs even kijken of er nog wat te bietsen valt. No worries!

Nog voor Perth landden we in het dorpje Fremantle. Dit was totaal anders dan we van Australië gewend waren. Voor het eerst zagen we oude karakteristieke gebouwen en drukte in de straten. Meestal waren steden en dorpen vrij verlaten. We zagen veel kroegjes, restaurantjes, live bandjes, terrasjes. Veel gezelligheid dus. We zitten er nu ik dit aan het schrijven ben nog steeds. Je hebt er strand, een haven, brouwerijtjes, teveel om op te noemen.

Morgen vieren we mijn verjaardag in Perth bij Jamie Oliver. Niet bij hem thuis helaas, maar in zijn restaurant, waar we ook begonnen zijn in Australia. Een mooie afsluiter dus en zaterdag vliegen we weer terug naar Thailand waar we dit jaar begonnen zijn. Heerlijk bijkomen van al het rijden, het zelf koken en het afwassen. We laten ons lekker verwennen daar! En daar zullen we dan ook onze laatste afsluitende blog schrijven van dit jaar. No worries! (stop woordje hier in Aussie)

Liefs Sander en Jessica