Jungle fever

Echt super leuk om jullie reacties te lezen op onze vorig blog! Dank je wel daarvoor. Hebben we toch nog een beetje contact met het thuisfront!

Het weekje Koh Jum is voorbij gevlogen. Een week hebben we er gezeten maar voor ons gevoel was het korter. Wat wel grappig om te vertellen is dat we vlakbij Krabi zitten, "krab" in het Thais "hoi" betekent en op het eiland Koh Jum stikt het van de krabbetjes. Van hele kleine mini krabjes tot best wel grote krabben. Zie foto!  We zijn wel lekker tot rust gekomen op dit eiland en het werd ook wel weer tijd voor wat actie, dus op naar de Jungle! Khao Sok National Park. Het grootste park in Thailand.

In de ochtend werden we opgehaald vanaf het eiland Koh Jum. Eerst een stukje met de longtailboat en dan op het water overstappen op de ferry richting Krabi. In Krabi aangekomen gingen we met de minivan naar Khao Sok, maar wat een stuk chagrijn hadden we als buschauffeur. In het busje konden 12 passagiers zitten en het zat dan ook vol, maar van een kofferbak kon je niet spreken. 12 mensen met 12 backpacks! Haha, die werden dus opgestapeld onder je voeten en in het gangpad. We zaten dus als vogeltjes gevangen in een klein airco kooitje. Die airco was wel relaxed, wat minder relaxed was, was de reactie van de buschauffeur als je wat zei over de gebrekkige ruimte of gestapelde backpacks. Zijn rijstijl was ook aardig agressief te noemen, even een schietgebedje…We zijn gelukkig goed aangekomen.

We stapten uit en kregen een klap in ons gezicht. Figuurlijk gesproken dan. Vanuit een aircobusje naar binnenland jungle, zo ongeveer 38 graden, maar dat mocht de pret niet drukken. Ons verblijf zag er fantastisch uit en wauw wat een mooie planten, bloemen en vlinders hier! Oh ja en ook veel sprinkhanen en kikkers die blijkbaar iedere nacht een concert geven. Toen we net in ons huisje zaten, spullen hadden uitgepakt ging er een keihard alarm af. Tenminste dat dachten we, dit bleek een cicade te zijn. Ze lijken op krekels maar maken een lawaai dat wil je niet weten. Klinkt als een brandalarm. Gelukkig doen ze dit alleen tijdens de zonsondergang.

We besloten de volgende dag een tour te gaan doen naar de koraal grot. We werden in de ochtend opgehaald en gingen met nog 12 anderen uit ons hotel op pad. Na een uurtje in een busje kwamen we bij een meer aan. Super mooi. Daar stapten we op een boot met onze groep. Er zaten ook een aantal Nederlanders bij, altijd gezellig! De tocht over het meer was heel bijzonder. De hoge begroeide krijtwitte bergen deed me denken aan de film Avatar. Alleen zweefden deze bergen niet, helaas. Na anderhalf uur kwamen bij wat floating houses (drijvende huisjes) en gingen we verder op een bamboe vlot richting de grot. Eerlijk gezegd, het was wel mooi om te zien, maar niet heel bijzonder. De tocht er naar toe was indrukwekkender. Terug over het meer gingen we lunchen bij de floating houses en konden we zwemmen en kanoën. Heerlijk en ongelooflijk mooi. Het water was kristal helder en heerlijk koel. Daarna gingen we met de groep weer terug. Moe maar voldaan hebben we ondanks het harde matras heerlijk geslapen.

We dachten de volgende dag gaan we lekker zelf op pad. We hebben een aantal watervalletjes bezocht en uiteindelijk 9 km in de jungle gelopen op onze slippertjes. Lek gestoken door muggen, ik dan tenminste, Sander had nergens last van en heerlijk gezwommen in de natuur. Teruggekomen bleken we toch wel aardig moe te zijn, tijd voor een massage. De volgende dag doen we het lekker rustig aan. Tenminste dat was het plan.

1 keer in het jaar groeit er in Thailand een mega grote bloem, de Rafflesia en wat blijkt hij bloeit nu! Nou, die moeten we zien. Het is de grootste bloem ter wereld en kan met 1 meter in diameter groot worden. Hij wordt ook wel Corpse flower genoemd, omdat hij zou ruiken naar dood vlees. Jam! Deze bloem doet er 9 maanden over om tot bloei te komen en bloeit dan maar 5 dagen. Zie foto!

Dus wij een gids geregeld, want alleen die weten waar die bloem te vinden is. Het was maar een tourtje van 3 uur, lekker relaxed. Niet dus! We moesten 3 km de berg op. Nee, inderdaad geen makkelijk recht pad, maar het voelde als 3 km de trap oplopen met naast je de afgrond, dus opletten graag en dat alles met een temperatuur van 35 graden. Onze gids was wel erg cool. Hij vertelde veel over de planten en dieren en zag er ook wel stoer uit. Hij had een sportshirt aan met lange mouwen, lange broek en sneakers aan. Oh ja en er hing een rambo-mes aan zijn riem. Komen wij aan met hemd, korte broek en slippers. Ik dacht eerst beetje overdreven zo'n outfit, maar wat blijkt, er zijn veel planten naast het pad die de huid irriteren en ik heb ze geloof ik allemaal geraakt. Na een tijdje klimmen hoorden we geritsel in de verte. We moesten stoppen en stil zijn. Heel voorzichtig liep onze gids verder. Mijn hart bonkte in mijn keel geloof ik. Had ik al verteld dat hij vlak voordat we naar boven gingen zei dat we wel eens olifanten, tijgers, slangen en beren konden tegenkomen? Goed, wij voorzichtig verder. Het bleek een varaan te zijn van een meter lang, de niet gevaarlijke variant gelukkig. Uiteindelijk kwamen we bij de bloem aan. Waanzinnig gaaf om te zien, alleen ruikt ie inderdaad niet zo fris. Niet wat je van een bloem verwacht tenminste. Terug was nog heftiger dan de heenweg. Dit omdat wij op slippers liepen en de kans van wegglijden aanzienlijk groter was dan de heenweg. Ik vond het best spannend op sommige plekken. Je moest continu focussen en je stap gelijk goed plaatsen, als je gleed dan gleed je goed, dat was zeker. Sander heeft me er super goed doorheen gecoacht. Hij zei elke keer rustig lopen, je eigen tempo aanhouden, we hebben alle tijd, goed kijken en blijven focussen. Helemaal nat van het zweet en doodop kwamen we terug. We konden geen boe of bah meer zeggen, maar wat een avontuur!

Vandaag is het vrijdag en vanavond gaan we terug naar Bangkok om vervolgens door te reizen naar het noorden. Chang Mai om precies te zijn. Dus wordt vervolgd!

Mī wạn thī̀ dī! (Have a good day)