Mingelaba!

Jaaa, daar zijn we weer! We hebben eindelijk een restaurantje gevonden waar ze redelijk goed wifi bereik hebben! Dus hier onze ervaring van Myanmar tot dusver.

Ik kan zeggen een ervaring is het zeker geweest tot nu toe. Zowel goed als minder goed. We zijn 1 nachtje in Mae Sot gebleven omdat de grensovergang naar Myanmar al dicht was, gelukkig hadden we daar rekening mee gehouden en een hotelletje geboekt. We hebben heerlijk geslapen in de grootste hotelkamer tot nu toe en na het ontbijt gingen we met de taxi richting de grens. De overgang ging gelukkig heel soepel. Geen problemen. We moesten de grens over lopen en dat moment dat je voor het eerst een stap zet in een land waar de tijd heeft stilgestaan was heel mooi en bijzonder.

We gingen verder met de taxi naar Hpa-an, een klein dorpje 3 uur van de grens vandaan. Dit was al een hele ervaring op zich. Om te beginnen spreken maar heel weinig mensen hier Engels en als ze het al spreken is het bijna niet te verstaan. We zaten nog geen 10 minuten in de taxi toen er nog 2 mensen bij ons instapten. Je hebt daar wat ze noemen shared taxi's, oftewel een taxi die je deelt. Geen probleem, we zijn allebei al veel relaxter dan in het begin van de reis en we dachten, wel ja waarom ook niet.

Wat eigenlijk gelijk al opviel was de vriendelijkheid van de mensen hier. Iedereen lacht naar je en zegt goedendag, oftewel "Mingelaba". Onderweg stopten we en kregen de medepassagiers, die trouwens myanmarnees (is dat een woord?) waren, gratis wat fruit van mensen langs de weg. Wij kregen ook wat aangeboden. Het was wit doorzichtig en het smaakte nergens naar, maar het ging om het gebaar. Super vriendelijk! Het is heel normaal in Myanmar om dingen voor niks te krijgen. Als je eten besteld krijg je altijd gratis thee, groenten en andere bijgerechtjes. Water staat overal langs de weg of in pagodes en kun je zo pakken. Het enige nadeel is dat de kopjes die erbij staan om uit te drinken door iedereen worden gebruikt en nooit worden afgewassen. Dit geldt trouwens ook voor de theekopjes die je in het restaurant krijgt voor je thee.

We kwamen aan in Hpa-an en het leek wel of we 50 jaar terug in de tijd waren gegaan. Er reden gewoon paard en wagens door de straten en overal zand en stof en dit was het centrum! Het eten in Hpa-an was ook een uitdaging. Het bevat heel veel olie. Dat gaat je heel snel tegenstaan. De hygiëne is hier ook ver te zoeken. Ze vegen nooit de tafels af waarvan je eet en de afwas wordt gedaan in bruin afwas water. Jam!!! Ik moet ook zeggen dat na een dag in Hpa-an  te zijn geweest, ik een beetje moeite had met Myanmar. Ik dacht als het zo in het hele land is, dan wordt het nog een hele uitdaging. Het hotel waar we zaten was gelukkig erg goed. De bedden waren comfortabel en er was airco en warm water. De stroom viel wel af en toe uit en wifi was niet super, maar goed nadat we wat andere toeristen gesproken hadden bleek dat dit het beste hotel in town was, dus super blij mee. De tweede dag in Hpa-an hebben we een tour gedaan. We gingen met een tuktuk-achtige motor zeven plekken in de buurt bezoeken. We waren met z'n drieën. Ben, een duitser die alleen op reis was, ging ook mee. Het was heel gezellig met hem erbij. Hij had al veel gereisd en kon ons mooie verhalen vertellen. De wegen in Myanmar zijn behoorlijk slecht, dus we hebben wat afgelachen in die tuktuk die af en toe zo hard heen en weer ging van de kuilen in de weg dat je keihard je hoofd stootte tegen de zijkanten. Soms moest je gewoon op je hurken gaan zitten en je heel goed vasthouden anders was het niet te doen. Wanneer je op je hurken zit vangen je benen de klappen op, die kunnen meer hebben dan je billen!

Al bij de eerste stop merkten we dat wij als toeristen meer de attractie waren dan datgene wat we gingen bezoeken. Heel veel mensen in Myanmar zien niet zoveel westerse mensen. Het voelde heel raar om al die ogen op je gericht te hebben. Het leek wel alsof je wereldberoemd was. Ze wilden ook heel graag met ons op de foto! De een na de ander vroeg het. We hebben die dag een aantal hele mooie plekken en grotten gezien. Vooral de laatste, de bat cave, was indrukwekkend. Op een bepaald moment vlak voor de zon ondergaat vlogen er letterlijk miljoenen vleermuizen de grot uit. Het duurde wel 10 tot 15 minuten voor ze er allemaal uit waren. Wanneer je boven je keek waren er overal vleermuizen. Heel bijzonder om te zien.

Na Hpa-an zijn we doorgereist naar Kalaw, een dorpje vlakbij het Inle lake. Vanaf hier hebben we een trekking gedaan van twee dagen van Kalaw naar het Inle lake. Dit was echt heel mooi. Met een groepje van 6 toeristen en een gids aten we na 1,5 uur lopen bij mensen thuis in een boerendorpje. We hadden onze eigen masterchef mee die elke keer super lekker en gezond voor ons kookte. Hij liep niet mee maar reisde op ons voor uit om de heerlijke maaltijden voor te bereiden. Na 7 uur gelopen te hebben in totaal kwamen we aan bij een monastry, hier zouden we overnachten. Onze gids liet ons zien waar we zouden slapen. Hij deed de deur open en ik zag alleen maar dunne vloekleedjes liggen. Ik dacht dit ga je niet menen! Hier ga ik echt niet slapen!! Onze gids was nogal een grapjas en dit bleek gelukkig ook een grapje te zijn. We sliepen echt in het klooster. Het was een grote hoge zaal en we waren niet de enige die daar sliepen. Andere groepjes die ook de trekking deden sliepen er ook, oh ja en de monniken natuurlijk ook. Het was er koud en we sliepen op dunne matrasjes op de keiharde vloer, maar we kregen wel een dik deken. Dus, heel erg goed geslapen hebben we niet, maar het was wel een hele bijzondere ervaring.

De volgende ochtend werden we om 06.00 uur gewekt en na het ontbijt liepen we verder. We hebben 4,5 uur gelopen en het laatste stuk gingen we met een bootje het Inle lake over. Super mooi.

In de buurt van Inle lake hebben we een guest house gevonden en zijn we hier nog een aantal dagen gebleven. We hadden beide een fiets gehuurd om nog wat van de omgeving te kunnen zien en kwamen uit bij een berg met een restaurant daarop. We dachten mooi, daar gaan we even wat drinken, dat zal een fantastisch uitzicht zijn. En ja hoor dat was het zeker, maar wat nog veel bijzonderder was is dat het omringd werd door wijngaarden en je kon daar voor weinig een wijnproeverij doen! In Myanmar! Dat is heel bijzonder namelijk. Nu moet ik zeggen dat de wijn niet de beste wijn was die ik ooit had geproefd maar het was wijn! Ik als wijnliefhebber kon mijn geluk niet op. In Azië is wijn gewoon weg niet verkrijgen en als het er al is, is het geïmporteerd en dus duur. En dan ook nog eens een proeverij! Yes!!

Nu vervolgt onze weg naar Mandelay, de een na grootste stad van Myanmar. De volgende keer dus meer.

Liefs vanuit een warm Myanmar! Sander en Jessica